نویسنده، دروغگو یا راستگو؟

نویسنده، دروغگو یا راستگو؟

همانطور که می دانید ، بعضی نویسندگان از روی حقایق می نویسند و بعضی از روی تخیل. می دانم که الان دارید به عنوان نگاه می کنید، چرا می دانم؟ چون همین الان گفتم و همین الان هم نگاه کردید.

 اما گذشته از شوخی باید گفت شاید خیلی نویسندگان باشند که از روی حقایق می نویسند اما شاید انسان صادقی نباشند، شاید هم نویسندگانی باشند که تخیلی می نویسند اما ذاتاً انسان صادقی اند.در این مقاله ما با شخصیت نویسنده کاری نداریم ، بلکه با آثارش کار داریم. و صادقانه باید بیان کنم که این عنوان را برای جذابیتش انتخاب کردم و هدفم صرفاً جلب توجه شما بود و بس.

در هر حال اگر می خواهید درباره داستان تخیلی و یا نویسندگی از روی حقایق بیشتر بدانید ادامه مطلب را بخوانید؛ اگر هم هدفتان یافتن نویسنده ای دروغگو یا راستگوست وقت خود را برای خواندن این مقاله هدر ندهید، چون گشتم نبود و نگرد نیست.

نویسندگی از روی حقایق:

شاید بتوان گفت شخصیت نویسندگان به خودشان مربوط است، اینکه دروغگو یا راستگو هستند. اما به جرأت می توان گفت که هیچ نویسنده ای تمام حقیقیت را نمی نویسد. نویسنده ای را فرض بفرمایید که می خواهد از روی داستان زندگی شخصی به نام الف بنویسد.در ابتدا فرد الف داستان زندگی اش را برای وی تعریف خواهد کرد ، اکه البته الف هم همه ماجرا را درست به خاطر ندارد، گاهی هم قسمت هایی از زندگی اش را دروغ می گوید، چون دوست دارد داستانی که از زندگی او می نویسند ، زندگی او را بهتر توصیف کند.

 اما در این بین نویسنده چه می کند؟

او داستان زندگی فرد را می شنود، وقتی دست به قلم می برد تا بنویسد ناگهان متوجه می شود که: (( ای دل غافل ، فلان بخش داستان فرد الف رو یادم رفت. حالا عیب نداره.این داستان رو به فلان شکل می نویسم جذاب تر هم میشه.یه کم هم پیاز داغش رو اضافه می کنم.تو فلان جا اگه این الف فلان کار رو هم انجام داده باشه داستان قشتنگ تر میشه))

بنا بر این شروع می کند به اضافه کردن تخیلاتش به داستان زندگی شخص الف ، اگر شخص الف حال خواندن داستان را داشته باشد حسابی تعجب خواهد کرد و پیش خود خواهد گفت: (( این داستان فقط شبیه داستان زندگ منه.این داستان زندگی من نیستش که.))

اما اگر نویسنده خوش شانس باشد و داستانش به فیلم تبدیل شود ، واقعاً فرد الف از دیدن فیلمی که کمترین شباهت را به زندگی خودش دارد تعجب خواهد کرد. و به خصوص وقتی همسرش به او بگوید: ((واقعاً این داستان زندگی توئه؟.تو دوست دختر داشتی؟.تو دوراز چشم من بهم خیانت می کنی؟))آن وقت بیا و درستش کن.البته این در این تغییر زیاد از حدی که شکل گرفته صرفاً نویسنده مقصر نیست، بلکه تهیه کنند و کارگردان هم دوست داشتند داستان را به نحوی دیگر بیان کنند که فیلم را جذابتر کند.

نویسندگی از روی تخیلات:

نویسندگان دیگری هم هستند که از روی تخیلاتشان می نویسند و به هیچ عنوان نمی خواهند هیچ گونه حقیقتی در آن وجود داشته باشد، دوست دارند وارد دنیای خیالی خودشان شوند و خواننده را وارد دنیای خیالی خودشان بکنند و آن را به خواننده نشان دهند.

اما این سبک نوشتن هم بی ایراد نخواهد بود ، چون منتقدان زیادی خواهد داشت . اولین منتقد خانواده نویسنده است که زیر بار نخواهد رفت که مثلا : ((مگه میشه یه آدم بین زمین و آسمون پرواز کنه و سقوط نکنه؟.مگه بدون هواپیما هم میشه پرواز کرد؟))

منتقد بعدی ناشر است که باور نخواهد کرد که فردی با کش از سقف آویزان شود و شونصد و سیزده بار با کله به زمین بخورد و هیچ چیزش نشود.اما ناشر عزیز این دنیای تخیلی نویسنده است ، لطفاً در تخیلات شخصی نویسنده دخالت نکنید.

منتقد بعدی مردم اند که باور نخواهند کرد که فردی با تار عنکبوتی نازک هیکل 70 کیلوئی اش را از ساختمان ها آویزان کند. اصلاً مگر تار عنکبوت چقدر محکم است؟

نتیجه :شما نویسنده ی تازه کاری که سعی در انتخاب سبک نوشتنت داری ، هر نوعی که بنویسی ایراد خواهد داشت؛ پس به خاطر تصور اینکه ((ممکن است نوشته هایم پر اشتباه و ایراد باشد)) دست از نوشتن نکش. خدا را چه دیدی، شاید نوشته ات معروف ترین و پرطرفدار ترین نثر دنیا شد.

(عروس کِشون وداماد کُشون)

(چگونه دنیا به آخرمی رسد)

همه‌ی ما ارزشمندیم